Gambia
Door: Marion
Blijf op de hoogte en volg Stan & Jordi
27 Februari 2016 | Italië, Corinaldo
Lieve lezers van de Voetmannensite
Zoals ik, aan heel veel mensen, beloofd had iets te laten weten over mijn reis naar Gambia hierbij wat foto's en een verslag.
Op 8 januari vertrok ik voor ruim 5 weken naar Gambia om daar, via Travel Active voor de organisatie Future for Young People (FFYP), vrijwilligerswerk te gaan doen. FFYP is een prachtige organisatie die educatieve en culturele projecten opzet voor kansarme kinderen en jongeren.
Ik logeerde in Tanji, in een huis van een van de oprichters van FFYP, Alhagie Saho, samen met een aantal andere Gambianen, door wie ik heel warm onthaald werd!
De eerste paar dagen heb ik, samen met Alhagie en Henk & Lineke (Zij hebben ervoor gezorgd dat er, met hulp van sponsoren, 21 kinderen naar school kunnen) verschillende dorpjes in het binnenland bezocht.
Dorpjes waar de mensen nog leven in hutjes, gebouwd van ‘stenen’ gemaakt van koeiestront en zand, zonder electriciteit of zelfs zonder water! Hoe verder het binnenland in hoe armer de mensen. Maar overal, waar je ook kwam, hoe arm de mensen ook waren, werd je heel vriendelijk, lachend onthaald. De mensen stralen zo’n blijdschap en warmte uit, daar werd ik behoorlijk door ontroerd. Het weinige wat ze hebben willen ze meteen met je delen!
Na deze indrukwekkende dagen begon mijn vrijwilligerswerk op de Tanji Life Nursery School.
‘s-Ochtends vertrok ik al wandelend vanuit ‘onze compound’ met mijn rugzak vol knutselmateriaal meegenomen uit Nederland, over zandwegen, nageroepen en het liefst ook aangeraakt, door heeeel veeeel kinderen als Toubab (blanke) richting school. Een klein schooltje met nog geen 100 leerlingen, 4 kleuterklassen en 1 basisklas. Ondanks: dat er weinig les/knutselmateriaal aanwezig was, er in 2 klassen nog een ‘zandvloer’ was, er buiten gekookt werd in grote pannen op een kampvuur, was dit toch al een behoorlijke school. Hier heb ik 3 weken geknutseld! De kinderen, maar zeker ook de leraressen, geleerd hoe je creatief kunt zijn met allerlei materialen. Ze hadden werkelijk geen flauw idée wat allemaal te kunnen doen met verschillende soorten papier, stukjes stof, behangselplak, rietjes, karton, propjes, wol etc!
Op vrijdagmiddag gingen we, iedere keer met een andere klas, naar het strand. Een feest voor de kinderen, zoals zand, water en zon voor alle kinderen een feest is.
Zandkastelen bouwen?? Wat is dat? Oh super, steeds enthousiaster werden ze, zelfs de leraressen! Een spelletje flessen water omgooien?? Zodra ze het door hadden was het strand bijna te klein! En natuurlijk gewoon heerlijk het water in rennen, wat eigenlijk niet mocht!
Heerlijk om ze zo te zien genieten!!
Op vrijdagochtend heb ik meegeholpen in een klasje met gehandicapten. Bendula, een project voor kinderen met een beperking, geeft ze een kans zich te ontwikkelen en zo zelfstandiger te worden. De kinderen haalden we op bij hun compound (als het busje startte!!) en brachten ze dan naar de Tanji Lower Basic School. Hier, nu nog in de voorraadruimte tot dat het nieuwe lokaal klaar is, werd gepuzzeld, gekleurd, geverfd en gedanst op de djembe-muziek van de leraar.
De laatste week heb ik meegeholpen op de zorgboerderij. Ook weer een project van FFYP. Een zorgboerderij met geiten en schapen, waar een aantal lichamelijk gehandicapten gaan werken en aangrenzend een kinderkledingzaakje (kreeg weer heerlijke warme flashbacks!!!) waar een 16-jarig gehandicapt meisje gaat werken.
Met een aantal hebben we een week heel hard gewerkt om alles klaar te krijgen voor de opening van deze zorgboerderij op 14 februari (een dag voordat ik terug zou vliegen)! Het werd een mooie opening met heeeeel veel speeches, dans, muziek, een ‘modeshowtje’ gelopen door wat buurtkinderen en heerlijk eten klaargemaakt door Tanta en Hawa, 2 van mijn huisgenootjes!
En verder:
- was het een leuke ervaring om samen met mijn huisgenoten, zittend op een kleed, te eten uit een schaal. Iedere dag rijst met wat saus, 1 vis, af en toe 1 aardappel of 1 tomaat. Alles werd gedeeld. Wat niet lekker was of visgraat liet je gewoon uit je mond op het kleed vallen!!
- werd ik in het begin nageroepen als Toubab, maar later steeds vaker als Mariama, ik werd hier en daar al herkend
- is een ritje in een taxi of bushtaxi een belevenis. Er rijdt geen taxi die heel is, in Europa zou er geeneen mogen rijden. In een bushtaxi (busje) kunnen zo’n 20 (? Gewoon doorduwen, bij elkaar op schoot) of meer mensen. Je moet er niet van staan te kijken al je stil komt te staan omdat de benzine op is. Gewoon wachten (in de brandende zon) totdat de chauffeur terug is met een jerrycannetje benzine.
- is het verkeer een chaos, is er maar 1 verharde weg waarop ook mensen, koeien, schapen, geiten, ezels lopen en waarlangs honderden kraampjes/kleedjes/hokjes staan waarop spullen liggen die verkocht worden.
- heb ik verschillende naamgevingsfeesten meegemaakt. Een week na de geboorte wordt de naam van een baby bekend gemaakt. Er wordt de hele dag gekookt (rijst, groente, kip, couscous), er wordt gedanst (voornamelijk heel vlug stampen op de grond, flink zwaaiend met de armen) en gezongen. Alle vrouwen zijn prachtig kleurrijk gekleed!
- drinken de mannen de hele dag Attaya oftewel thee
- Is een bezoek aan het strand van Tanji de moeite waard. Niet omdat het zo’n mooi strand is maar om de binnenkomst van de prachtig gekleurde vissersboten, de wachtende vrouwen om als eerste de beste vis te bemachtigen om deze weer door te verkopen en de achterliggende ‘krotjes’/stalletjes waar de vis gerookt wordt. Overal vis, overal vliegen!, overal mensen druk in de weer, overal de geur (stank) van vis, vis en nog eens vis!
- heb ik een hele gezellige avond gehad met Fred&Wilma (gasten van il settimo borgo) en John, Ans en Yaya
- kreeg ik onverwacht bezoek van Carla & Leo, onze oude buren op de Eindhovenseweg
Degene die de grootste indruk op mij heeft gemaakt en waar ik met een heel warm gevoel aan terugdenk is Yaay, een 14-jarig gehandicapt meisje, geboren met een waterhoofd en ongelukkige beentjes, verlaten door haar ouders, tot haar elfde jaar gewoond bij haar opa en oma en andere familieleden op de compound, liggend in een ‘krot’ op een cementen vloer in haar eigen ontlasting, af en toe een stuk eten toegegooid krijgend. Niemand bekommerde zich om haar, ze zou toch doodgaan (oma een beetje en opa wilde wel maar is blind dus kon eigenlijk niets voor haar doen). Harry en Petra hebben haar gevonden en haar na heel lang praten met de familie naar het ziekenhuis mogen brengen. Door het jarenlang liggen in haar eigen ontlasting had ze grote wonden en haar teentjes waren aangevreten door de ratten! Door de geweldige verzorging en het doorzettingsvermogen van Harry, zijn haar wonden genezen, is ze zo goed als zindelijk, lacht, praat en zingt ze volop zodra ze weg is van haar compound! Ik ben heel blij dat ik haar ontmoet heb en regelmatig tijd met haar door heb kunnen brengen!!
Alhagie Saho, Petra, Harry, Tanta, Hawa, Alhagie Ba, Jatto, Ba, JJ, Isatoe, Mohammed en nog veel meer super bedankt voor deze prachtige 5 weken!
Zoals ik, aan heel veel mensen, beloofd had iets te laten weten over mijn reis naar Gambia hierbij wat foto's en een verslag.
Op 8 januari vertrok ik voor ruim 5 weken naar Gambia om daar, via Travel Active voor de organisatie Future for Young People (FFYP), vrijwilligerswerk te gaan doen. FFYP is een prachtige organisatie die educatieve en culturele projecten opzet voor kansarme kinderen en jongeren.
Ik logeerde in Tanji, in een huis van een van de oprichters van FFYP, Alhagie Saho, samen met een aantal andere Gambianen, door wie ik heel warm onthaald werd!
De eerste paar dagen heb ik, samen met Alhagie en Henk & Lineke (Zij hebben ervoor gezorgd dat er, met hulp van sponsoren, 21 kinderen naar school kunnen) verschillende dorpjes in het binnenland bezocht.
Dorpjes waar de mensen nog leven in hutjes, gebouwd van ‘stenen’ gemaakt van koeiestront en zand, zonder electriciteit of zelfs zonder water! Hoe verder het binnenland in hoe armer de mensen. Maar overal, waar je ook kwam, hoe arm de mensen ook waren, werd je heel vriendelijk, lachend onthaald. De mensen stralen zo’n blijdschap en warmte uit, daar werd ik behoorlijk door ontroerd. Het weinige wat ze hebben willen ze meteen met je delen!
Na deze indrukwekkende dagen begon mijn vrijwilligerswerk op de Tanji Life Nursery School.
‘s-Ochtends vertrok ik al wandelend vanuit ‘onze compound’ met mijn rugzak vol knutselmateriaal meegenomen uit Nederland, over zandwegen, nageroepen en het liefst ook aangeraakt, door heeeel veeeel kinderen als Toubab (blanke) richting school. Een klein schooltje met nog geen 100 leerlingen, 4 kleuterklassen en 1 basisklas. Ondanks: dat er weinig les/knutselmateriaal aanwezig was, er in 2 klassen nog een ‘zandvloer’ was, er buiten gekookt werd in grote pannen op een kampvuur, was dit toch al een behoorlijke school. Hier heb ik 3 weken geknutseld! De kinderen, maar zeker ook de leraressen, geleerd hoe je creatief kunt zijn met allerlei materialen. Ze hadden werkelijk geen flauw idée wat allemaal te kunnen doen met verschillende soorten papier, stukjes stof, behangselplak, rietjes, karton, propjes, wol etc!
Op vrijdagmiddag gingen we, iedere keer met een andere klas, naar het strand. Een feest voor de kinderen, zoals zand, water en zon voor alle kinderen een feest is.
Zandkastelen bouwen?? Wat is dat? Oh super, steeds enthousiaster werden ze, zelfs de leraressen! Een spelletje flessen water omgooien?? Zodra ze het door hadden was het strand bijna te klein! En natuurlijk gewoon heerlijk het water in rennen, wat eigenlijk niet mocht!
Heerlijk om ze zo te zien genieten!!
Op vrijdagochtend heb ik meegeholpen in een klasje met gehandicapten. Bendula, een project voor kinderen met een beperking, geeft ze een kans zich te ontwikkelen en zo zelfstandiger te worden. De kinderen haalden we op bij hun compound (als het busje startte!!) en brachten ze dan naar de Tanji Lower Basic School. Hier, nu nog in de voorraadruimte tot dat het nieuwe lokaal klaar is, werd gepuzzeld, gekleurd, geverfd en gedanst op de djembe-muziek van de leraar.
De laatste week heb ik meegeholpen op de zorgboerderij. Ook weer een project van FFYP. Een zorgboerderij met geiten en schapen, waar een aantal lichamelijk gehandicapten gaan werken en aangrenzend een kinderkledingzaakje (kreeg weer heerlijke warme flashbacks!!!) waar een 16-jarig gehandicapt meisje gaat werken.
Met een aantal hebben we een week heel hard gewerkt om alles klaar te krijgen voor de opening van deze zorgboerderij op 14 februari (een dag voordat ik terug zou vliegen)! Het werd een mooie opening met heeeeel veel speeches, dans, muziek, een ‘modeshowtje’ gelopen door wat buurtkinderen en heerlijk eten klaargemaakt door Tanta en Hawa, 2 van mijn huisgenootjes!
En verder:
- was het een leuke ervaring om samen met mijn huisgenoten, zittend op een kleed, te eten uit een schaal. Iedere dag rijst met wat saus, 1 vis, af en toe 1 aardappel of 1 tomaat. Alles werd gedeeld. Wat niet lekker was of visgraat liet je gewoon uit je mond op het kleed vallen!!
- werd ik in het begin nageroepen als Toubab, maar later steeds vaker als Mariama, ik werd hier en daar al herkend
- is een ritje in een taxi of bushtaxi een belevenis. Er rijdt geen taxi die heel is, in Europa zou er geeneen mogen rijden. In een bushtaxi (busje) kunnen zo’n 20 (? Gewoon doorduwen, bij elkaar op schoot) of meer mensen. Je moet er niet van staan te kijken al je stil komt te staan omdat de benzine op is. Gewoon wachten (in de brandende zon) totdat de chauffeur terug is met een jerrycannetje benzine.
- is het verkeer een chaos, is er maar 1 verharde weg waarop ook mensen, koeien, schapen, geiten, ezels lopen en waarlangs honderden kraampjes/kleedjes/hokjes staan waarop spullen liggen die verkocht worden.
- heb ik verschillende naamgevingsfeesten meegemaakt. Een week na de geboorte wordt de naam van een baby bekend gemaakt. Er wordt de hele dag gekookt (rijst, groente, kip, couscous), er wordt gedanst (voornamelijk heel vlug stampen op de grond, flink zwaaiend met de armen) en gezongen. Alle vrouwen zijn prachtig kleurrijk gekleed!
- drinken de mannen de hele dag Attaya oftewel thee
- Is een bezoek aan het strand van Tanji de moeite waard. Niet omdat het zo’n mooi strand is maar om de binnenkomst van de prachtig gekleurde vissersboten, de wachtende vrouwen om als eerste de beste vis te bemachtigen om deze weer door te verkopen en de achterliggende ‘krotjes’/stalletjes waar de vis gerookt wordt. Overal vis, overal vliegen!, overal mensen druk in de weer, overal de geur (stank) van vis, vis en nog eens vis!
- heb ik een hele gezellige avond gehad met Fred&Wilma (gasten van il settimo borgo) en John, Ans en Yaya
- kreeg ik onverwacht bezoek van Carla & Leo, onze oude buren op de Eindhovenseweg
Degene die de grootste indruk op mij heeft gemaakt en waar ik met een heel warm gevoel aan terugdenk is Yaay, een 14-jarig gehandicapt meisje, geboren met een waterhoofd en ongelukkige beentjes, verlaten door haar ouders, tot haar elfde jaar gewoond bij haar opa en oma en andere familieleden op de compound, liggend in een ‘krot’ op een cementen vloer in haar eigen ontlasting, af en toe een stuk eten toegegooid krijgend. Niemand bekommerde zich om haar, ze zou toch doodgaan (oma een beetje en opa wilde wel maar is blind dus kon eigenlijk niets voor haar doen). Harry en Petra hebben haar gevonden en haar na heel lang praten met de familie naar het ziekenhuis mogen brengen. Door het jarenlang liggen in haar eigen ontlasting had ze grote wonden en haar teentjes waren aangevreten door de ratten! Door de geweldige verzorging en het doorzettingsvermogen van Harry, zijn haar wonden genezen, is ze zo goed als zindelijk, lacht, praat en zingt ze volop zodra ze weg is van haar compound! Ik ben heel blij dat ik haar ontmoet heb en regelmatig tijd met haar door heb kunnen brengen!!
Alhagie Saho, Petra, Harry, Tanta, Hawa, Alhagie Ba, Jatto, Ba, JJ, Isatoe, Mohammed en nog veel meer super bedankt voor deze prachtige 5 weken!
-
27 Februari 2016 - 18:33
Ineke:
Wauw wat een geweldige ervaring.Top dat je dit hebt gedaan. -
27 Februari 2016 - 18:38
Willy Siddals:
Marion, geweldig wat je daar allemaal gedaan hebt. Was ook een mooi verslag. Ik heb het met plezier gelezen. Goed gedaan, Marion
Groetjes
-
27 Februari 2016 - 20:04
Rina Brandts:
Lieve gastvrije warme Marion, bedankt voor je mooie verslag .Het is vast in alle opzichten een bijzondere ervaring voor je geweest.Ciao, Rina -
28 Februari 2016 - 12:59
Martien Van Den Boomen:
Hallo Marion, wat een prachtig warm verslag van jouw 5 weken ervaring in Gambia. Ook hier spat het enthousiasme weer vanaf, 1 woord TOP!! Groetjes, Martien -
28 Februari 2016 - 14:07
Astrid Vd Hoogenband:
Geweldig Marion, wat jij daar voor al die kindjes hebt gedaan !Ik heb echt bewondering voor jou.
Een hele omschakeling nu, om weer thuis in alle luxe ,voor je gasten te gaan zorgen.
Dan besef je extra hoe goed wij het hebben en hoe oneerlijk het is verdeeld in de wereld.
Liefs ,x Astrid -
28 Februari 2016 - 20:29
Ingrid En Annelies:
Wat heb jij veel meegemaakt Marion! Petje af! En dan nu weer beginnen aan een nieuw seizoen op Il settimo Borgo. Succes! Heel veel groetjes en -
28 Februari 2016 - 20:31
Ingrid En Annelies:
Vervolg vorige mail.
En kusjes, Annelies en Ingrid -
28 Februari 2016 - 22:59
Anja:
Geweldige ervaring lijkt me, bijzondere reis. Mooi Marion dat je hier je energie en tijd aan geeft. Chapeau op zijn Limburgs, iets om trots op te zijn. Succes in Corinaldo, op naar het volgende seizoen. Groetjes Anja( Venray) -
29 Februari 2016 - 20:35
Gerrit:
Een mooi verslag van jouw prachtige inzet en ervaring Marion! -
01 Maart 2016 - 11:45
Hans En Hanneke:
Hélemaal Geweldig, Marion. Knap dat je daar zoveel "vrije"tijd in hebt gestoken.
Het zal zeker de moeite waard zijn geweest. Groetjes en suc6 met het seizoen 2016. -
03 Maart 2016 - 14:43
Doran Van De Ven:
Lieve Marion, Fantastisch werk, mooi geschreven. Ben er stil van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
